domingo, 24 de julio de 2011

NO SE ALQUILA, SE VENDE.

La he liado parda.
Por fin. Me moría de ganas.



- Cuesta olvidar, no es tontería... cuesta aceptar una pérdida, y es imposible rellenar el vacío que nos deja porque está hecho a medida de aquél que fue su amo y lo será eternamente. Tampoco se puede ignorar... Hay vacíos, sin embargo, que no nos duelen, otros los provocamos nosotros, a propósito, hechamos a sus dueños, como quien ofrece pisos de alquiler. Pero ¿y los que se van sin avisar? ¿Los que cogen la maleta y desaparecen, sin ni siquiera haber pagado su parte? Esos duelen porque sangran, y hasta que no te acostumbras a la herida, ésta no se cierra.
- Pero si lo hechaste tu.
- ¿Yo? No. Su caso es diferente. Él acabó de pagar. Y se fue.
- Pero luego volvió, y quiso renovar su contrato, ¿no es así?
- Pero no me dió tiempo a notar su ausencia, por aquel entonces quería cambiar, estar de vacaciones, cerrar las puertas de mi corazón por un tiempo.
Y no me salió bien...

pronto el vacío empezó a ensancharse, pero el ya estaba de alquiler en la casa de otra.




Tiempo después aún sigo esperando que aparezcas de nuevo con las maletas, pero no aguanto más... he decidido que voy a luchar por mi misma, te venderé ese hueco usando todas mis armas, y si no lo consigo, creo que podré dormir tranquila.
Me muero de ganas de saber cómo acaba todo esto.



Satine, petitpierrot

3 comentarios:

  1. que bonito texto, que hermoso :) Se perfectamente lo que te ha pasado, a mi me paso con él, lo que pasa que ya para mi es demasiado tarde, PERO estoy segura que para tí no lo es, por eso, desde la experiencia te digo que luches y no te rindas, aviva esas cenizas que hallan en el y date a ti la oportunidad de ser feliz

    ResponderEliminar
  2. Ale, increible.
    Quanta raó que tens petita meva...

    ResponderEliminar
  3. "En adonar-se del que havia fet, Pandora va intentar tancar la caixa, però només va aconseguir retenir dins l'esperança que, des de llavors, ajuda tots els homes a suportar els mals que es van estendre per tota la Terra."

    Segueix esperant, suposo que mai és massa tard.

    ResponderEliminar